Dzielimy na miejscowe, ogólne i wspomagające. Efekty terapeutyczne zależą z jednej strony od wyboru metody leczenia zależnej od postaci trądzika pospolitego, a drugiej od odpowiedniej współpracy z pacjentem.
W odmianach łagodnych zaskórnikowej i grudkowo-krostkowej wystarczy terapia miejscowa i wspomagająca. Natomiast postacie ciężkie wymagają leczenia skojarzonego przede wszystkim środkami ogólnymi, zewnętrznymi i wspomagającymi.
W chwili obecnej dostępne są preparaty, które działają jednocześnie wielokierunkowo na czynniki usposabiające: zmniejszają łojotok Propionibacterium acnes.
W terapii ogólnej zaleca się: antybiotyki (tetracykliny, makrolity i sulfonamidy), leki o działaniu androgenowym (zawierające octan cyproteronu) i retinoidy (izoterinoina).
W leczeniu miejscowym stosuje się: antybiotyki (erytromycyna i klindamycyna), pochodne witaminy A (tretioina, izotretionoina i tazaroten), preparaty łączone składające się z antybiotyku i pochodnej witaminy A, leki zawierające nadtlenek benzolu, kwas azelainowy i estradiol.