Trądzik pospolity jest jedną z najczęstszych chorób dermatologicznych i dotyczy około 15 % populacji. Zazwyczaj w okresie pokwitania staje się problemem klinicznym. Objawy trądziku, o różnym nasileniu występują najczęściej w wieku 14-19 lat. U dziewcząt szczyt zachorowalności przypada między 14, a 17 r. ż., natomiast u chłopców między 16, a 19 r. ż. Czynnikami usposabiającymi są: osobnicza skłonność do nadmiernej produkcji łoju przez gruczoły łojowe, rogowacenie ujść mieszków włosowych, aktywność hormonów płciowych i zakażenia bakteryjne.

Skłonność do nadmiernego wytwarzania łoju i rogowacenia wewnątrzmieszkowego jest uwarunkowana genetycznie. Sposób dziedziczenia jest autosomalny dominujący. Rolę w aktywacji gruczołów łojowych odgrywają androgeny głównie testosteron. Pod wpływem jego działania dochodzi do przerostu gruczołów łojowych i zwiększonej produkcji łoju.
Zamknięcie ujścia przewodu wyprowadzającego i gromadzenia łoju sprzyja namnażaniu bakterii. Są to głównie beztlenowe maczugowce Propionibacterium acnes, tlenowe ziarniaki Staphyloccocus epidermidis i lipofilne grzyby drożdżopodobne Pityrosporum ovale.
Wytwarzają one enzymy lipolityczne powodujące hydrolizę trójgicerydów łoju z postanowieniem wolnych kwasów tłuszczowych, które wywierają działanie drażniące.