Wyróżnia się następujące odmiany kliniczne:

trądzik zaskórnikowy (acne comedonica) – w obrazie chorobowym przeważają zaskórniki otwarte i zamknięte;
trądzik grudkowo-krostkowy (Ance papulopustulosa) – poza zaskórnikami występują wykwity zapalne tj. grudki i krosty;
trądzik skupiony (acne conglobata) – zmiany objawiają się guzkami i guzami, które wskazują skłonność do skupiania się;
trądzik ropowiczy (acne phelegmonosa) – w następstwie rozmiękania guzków i guzów tworzą się ropne cysty i przetoki;
trądzik bliznowcowy (acne keloidea) – tworzą się bliznowce jako zejście krost i nacieków;
trądzik o przebiegu ostrym z objawami ogólnymi (acne fulminaus) – charakteryzuje się gwałtownym nasileniem zapalnych objawów skórnych z tworzeniem się owrzodzeń i odczynem krwotocznym oraz ogólnie ciężkim stanem z wysoką temperaturą, bólami stawowymi i leukocytoza. Oprócz trądzika wewnątrzpochodnego związanego z uwarunkowaniami organizmu pacjenta (rogowacenie mieszkowe, hormony i bakterie) wyróżniamy trądzik zewnątrzpochodny tj. trądzik zawodowy ( acne professionalis) – związany z zaczopowaniem ujść mieszków włosowych przez chlor, oleje, dziegcie;
trądzik polekowy (acne postmedicamentosa) – wywołany przez leki, sterydy, witaminy z grupy B6 i B12, jod, brom oraz barbiturany;
trądzik kosmetyczny (acne cosmetica) – wywołany przez kremy, maści i pudry czopujące ujścia mieszków włosowych;
trądzik niemowlęcy (acne neonatorum) – jest odmianą trądzika kosmetycznego wywołaną przez środki służące do pielęgnacji niemowląt.